Theater: de Navertellers

De Navertellers weten zo lichtvoetig over hun kwalen te verhalen dat mijn eigen mankheid vleugels kreeg die avond in de Roode Bioscoop. Zes mannen verkennen virtuoos de grenzen van verval en dood. Klagen doen ze niet. Nee, ze zingen en spelen ondanks hun half geheelde botbreuken, chemokuren en pillen het gips van het plafond. Ik keek en luisterde met open mond, en raakte vooral ontroerd. Deze ouwe jongens hebben allemaal de dood in de ogen gekeken en na zo’n ervaring leef je beter. Een getuigenis die ze gul met hun publiek delen. Vijf sterren door Adriaan van Dis.

Zes mannen, niet meer piepjong, nog niet stokoud. Wel oud genoeg om te kunnen verhalen over de ellende van een leverkwaal, een bijna doodervaring, acute blindheid en hallucinaties tot een plotselinge verlamming waarna de dokter tegen je zegt: 'u zit in een hartaanval'. Het is allemaal te erg voor woorden, maar deze mannen kunnen hun verhalen met smaak navertellen. Ze doen dat met accordeon, gitaar, banjo, piano, tuba en zingende zaag. En ze zingen er bij alsof hun leven ervan afhangt. Dat is natuurlijk ook zo, want anders noemden ze zichzelf niet De Navertellers. Gaat dat zien. Gaat dat zien. Voortaan kijk je vreesloos naar de dood als die weer eens met je leven speelt. Vijf sterren door Noraly Beyer.

Info en kaarten Theater Kaleidoskoop