Boswachtersblog - kuikens

Kuikens

Zondag. Ik loop door de Groene Jonker en mijn oog valt op een eend met een groot aantal kuikens. Ze krijgen mij ook in de gaten. Moeder kwaakt een keer en alles schaart zich rond haar. Als één geheel zwemmen ze strak langs de kant zo onopzichtelijk mogelijk weg.

Dan is er altijd wel eentje met een dwarse bui en die gaat de andere kant op. De eend twijfelt geen moment en roept haar pul tot de orde. Het gaat niet helemaal vanzelf, maar het kuiken voegt zich weer bij de groep. Het zijn eigenlijk net kinderen. Allemaal anders en als je denkt dat je er bent, staat er altijd eentje met een afwijkende mening op. Maar is dat erg?

Zelf ben ik van mening dat het allemaal wel meevalt. Dat waar ze ook zijn, uitzonderingen nagelaten, ze wel weer terugkeren op het nest. De kuikens van bijvoorbeeld de eend die dit weigeren, zullen ten prooi vallen. Kinderen die dreigen te verdwalen in de maatschappij lopen ook kans ten prooi te vallen aan allerlei zaken waar je als ouder liever niet aan denkt. Tot die tijd sla je de ‘vleugels’ om je kinderen heen. Wat liefde en aandacht doet in de meeste gevallen wonderen…

Foto: Natuurmonumenten - Teun Veldman